In de afgelopen weken is me iets opgevallen: mijn dagen worden steeds meer gefragmenteerd. Waar ik eerder dit jaar echt een maker was, merk ik dat mijn agenda er weer steeds meer uitziet als die van een manager. Een stroom van meetings, overleggen, en korte blokjes ‘vrije tijd’ die niet lang genoeg zijn om echt iets substantieels te bouwen.

Manager’s Schedule vs. Maker’s Schedule

Ik moest denken aan Paul Graham’s essay over Maker’s Schedule, Manager’s Schedule, waarin hij twee fundamenteel verschillende manieren beschrijft waarop mensen hun tijd indelen:

There are two types of schedule, which I’ll call the manager’s schedule and the maker’s schedule. The manager’s schedule is for bosses. It’s embodied in the traditional appointment book, with each day cut into one hour intervals. You can block off several hours for a single task if you need to, but by default you change what you’re doing every hour.

Most powerful people are on the manager’s schedule. It’s the schedule of command. But there’s another way of using time that’s common among people who make things, like programmers and writers. They generally prefer to use time in units of half a day at least. You can’t write or program well in units of an hour. That’s barely enough time to get started.

Die laatste zin raakt mij: “Je kunt niet goed schrijven of programmeren in eenheden van een uur. Dat is nauwelijks genoeg tijd om te beginnen.” Herkenbaar.

Mijn verschuivende realiteit

In mijn huidige opdracht zou ik voornamelijk een maker moeten zijn. Ik ben hier om te bouwen, oplossingen te maken. Maar de werkelijkheid is dat mijn dagen steeds meer opgesplitst raken in manager-blokjes.

De laatste tijd pas ik me meestal aan bij het schema van anderen, zonder expliciet makers time in mijn agenda te blokkeren. Dat is een fout, besef ik nu. Als ik mijn makers time niet bescherm, doet niemand anders dat.

De enige tijd die ik nog echt ongestoord heb voor diep werk zijn de avonden. Graham beschreef in zijn essay een extreme versie hiervan: “Ik programmeerde altijd van het avondeten tot ongeveer 3 uur ‘s nachts, omdat niemand me ‘s nachts kon onderbreken.” Zover ga ik niet, maar het principe is hetzelfde: de avonduren bieden rust en focus.

Bureaucratie, killing voor een maker

Mijn recente ervaring met het navigeren door bureaucratische processen was een perfecte illustratie van dit probleem. Talloze meetings, e-mails, en onderbrekingen - allemaal nodig om iets voor elkaar te krijgen wat in een wereld gemaakt voor makers slechts een klein deel van die tijd zou kosten.

Elke meeting brak mijn dag op, maakte het moeilijk om de draad weer op te pakken, en zorgde voor een constante context-switch. Zoals Graham beschrijft:

When you’re operating on the maker’s schedule, meetings are a disaster. A single meeting can blow a whole afternoon, by breaking it into two pieces each too small to do anything hard in. Plus you have to remember to go to the meeting.

De roadshow: zegen en vloek

Nu zijn we bezig met een kleine roadshow voor de PoC waar ik aan werk. Enerzijds geweldig - het betekent dat er interesse is in wat we maken. Anderzijds merk ik hoe weinig aaneengesloten blokken tijd ik nog heb. Veel meetings, demo’s, en reistijd ernaartoe. Perfect voor een manager, killing voor een maker.

Een groter probleem binnen de overheid?

Ik denk (weet eigenlijk) dat een groot deel van de overheid op een manager-schedule zit. Er zijn waarschijnlijk heel veel mensen/plekken die last hebben van dit constante conflict tussen de makers en managers schedules.

Veel bureaucratische vertragingen zijn hier een direct gevolg van: een cultuur die draait op manager-tijd, terwijl sommige werkzaamheden juist makers-tijd vereisen.

Wat kunnen we doen?

Voor makers als ik: maak het expliciet, blokkeer tijd in je agenda specifiek voor maken. Behandel die tijd als heilig.

Voor managers: respecteer makers-tijd. Begrijp dat een meeting van een uur voor jou misschien niets is, maar voor een maker een hele dag kan verstoren.

Misschien moeten we binnen de overheid meer bewustzijn creëren over deze verschillende manieren van werken, en hoe ze botsen. Want als we echt willen bouwen, innoveren en creëren, moeten we de voorwaarden scheppen waarin makers kunnen floreren.

Nu ga ik mijn agenda bekijken en wat grote blokken makers-tijd inplannen voor volgende week. En hopelijk zijn er dan volgende week ook weer week notes, geen month notes.