Er gebeurt iets bijzonders als je claude --dangerously-skip-permissions intikt in je terminal, een taak geeft, en weggaat om te hardlopen. Je komt terug naar een assistent die gewoon is doorgegaan terwijl jij bezig was. Ik zeg zelfs tegen Claude Code: “Ik ga nu een uurtje weg. Gebruik de Unix klok om te kijken hoeveel tijd je nog hebt en zorg dat je de tijd goed gebruikt.” En hij doet dat.

Meer dan alleen code

Ik heb Claude Code gevraagd om deze website beter te maken. Om wat missende features te implementeren. Claude Code bedacht zelf dat dark mode en zoekfunctionaliteit goede features zouden zijn, en zoals je kunt zien, zijn die er nu. Natuurlijk zijn dat onmisbare en fantastische features waar iedere website echt niet zonder kan. Maar het ging nog verder dan dat. Het heeft missende PDF’s en publicaties gevonden op websites van andere universiteiten in andere landen, bij mede co-auteurs. Het zorgt ervoor dat mijn website weer up-to-date is en dat er bijna geen broken links meer zijn.

Dit gaat verder dan alleen code uitvoeren. Het denkt mee over wat er moet gebeuren.

Nette code, zonder poespas

Als ik naar de code kijk die eruit komt, is het gewoon netjes. Nette markdown, nette HTML, nette CSS—scheiding tussen content en opmaak zoals het hoort. Claude Code schrijft hele nette Git commit messages en maakt pull requests met omschrijvingen. Het gebruikt de juiste libraries en frameworks die al in je project zitten. Het volgt conventies zonder dat je dat hoeft uit te leggen.

Claude Code heeft zelfs conventies toegevoegd die ik nog niet had. Pre-commit hooks bijvoorbeeld om markdown te cleanen en andere dingen recht te trekken. Het verbetert niet alleen wat er is, maar maakt de codebase beter dan ik die had achtergelaten.

Toch een architect?

Dit is waar het ironisch wordt. Ik merk dat ik meer architect word en minder programmeur. In eerdere posts heb ik behoorlijk afgegeven op architecten die losstaan van het daadwerkelijke bouwen—en nu zeg ik dit? Blijkbaar word ik toch die architect waar ik vroeger zo kritisch over was.

Maar misschien is dit wel een ander soort architect. Dit is een architect die eigenlijk niet alleen architect is, maar ook het hele developmentteam dat eraan vastzit. Architect, product manager, back-end engineer, front-end engineer, UX designer—alles in één. Het is geen handover; er is niet zoiets als een architect die losstaat van de developers. Nee, dit is een architect die ook de developer is. Er bestaat ineens geen scheiding meer, maar dit beslaat juist het hele spectrum.

Dit is niet nieuw—anderen zeggen precies hetzelfde. Maar het verschil is dat ik het nu echt ervaar.

Vertrouwen

Het bijzondere aan Claude Code is dat ik het kan vertrouwen. Ik kan een uurtje gaan hardlopen en weten dat het aan het werk gaat. Dat het een todo-lijstje maakt en dat systematisch afwerkt. Dat het niet alleen doet wat ik vroeg, maar ook nadenkt over wat ik bedoelde.

Dat vertrouwen heb ik met andere development tools niet. Bij andere tools moet je constant controleren, bijsturen, repareren. Bij Claude Code kom je terug en denk je: “Ja, precies dit wilde ik.” Het begrijpt context, het maakt verstandige keuzes, het laat code achter die je zelf had willen schrijven.

De toekomst is nu

Ik denk dat dit de wereld gaat veranderen. Dat we hele development teams worden in plaats van alleen programmeurs. De kracht zit niet alleen in de snelheid waarmee code wordt geschreven, maar ook in de manier waarop je over problemen kunt nadenken. Je kunt focussen op wat er moet gebeuren in plaats van hoe het moet gebeuren.

Als je dit wilt proberen: begin klein, wees specifiek over wat je wilt, en geef context. En als je weggaat voor een uurtje—zeg dat. Claude Code gebruikt de tijd goed.

Die --dangerously-skip-permissions flag klinkt dramatischer dan het is. Het betekent dat Claude Code bestanden kan lezen en schrijven zonder elke keer toestemming te vragen. Voor mijn eigen projecten vind ik dat prima—commits en pull requests gebeuren gewoon. Ik controleer pas voordat ik merge naar main.

Nog een stap verder

Het gaat zelfs nog verder dan alleen Claude Code. Ik gebruik ook Wispr Flow om instructies aan Claude Code te dicteren. Hardop praten tegen je computer terwijl je handen vol hebt of achterover leunt, en precies die gedachten die je hebt worden omgezet in tekst en doorgestuurd naar Claude Code. De combinatie van spraak-naar-tekst en AI-gestuurde ontwikkeling maakt de grens tussen denken en implementeren nog dunner.

Tijdens mijn verlof ben ik natuurlijk vooral bezig geweest met de baby, haar zussen en de moeder. Maar af en toe, tussendoor, kwam ik even bij mijn computer om het een instructie te geven, en dan ging de computer lekker aan de slag. Vanaf volgende week ben ik weer aan het werk, maar juist doordat ik Wispr Flow gebruik, kan ik ook handsfree met een baby best wel makkelijk verder programmeren. De toekomst van ontwikkeling is niet alleen efficiënter, maar ook beter inpasbaar in het leven.

De toekomst van softwareontwikkeling is niet meer science fiction. Het gebeurt nu, op je terminal, terwijl jij aan het hardlopen bent.

Overigens hoef je voor Claude Code niet meer apart te betalen of een developer account te hebben met losse billing voor de API—het is onderdeel van het Claude Pro-abonnement.